- zetknięcie się
- n соприкосновение
Краткий русско-польский и польско-русский политехнический словарь (польско-русская часть)./ Издание третье исправленное и дополненное., Warszawa: Wydawnictwa naukowo-techniczne. Г. Гловацкая , М. Мартин . 1973.
zetknięcie się
Смотреть что такое "zetknięcie się" в других словарях:
styk — m III, D. u, N. stykkiem 1. lm M. i «łączenie się, przyleganie, stykanie się ze sobą linii, płaszczyzn, powierzchni itp.; miejsce, w którym się one stykają, dotykają; zetknięcie» Styk ściany z sufitem. Linia styku. Koła pociągu łomotały na… … Słownik języka polskiego
zwarcie — I n I; lm D. zwarć 1. blm rzecz. od zewrzeć Zwarcie zębów. 2. elektr. «zetknięcie się dwóch punktów obwodu elektrycznego o różnych potencjałach, powodujące przepływ bardzo silnego prądu i grożące uszkodzeniem układu elektrycznego» 3. jęz.… … Słownik języka polskiego
róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… … Słownik języka polskiego
uderzenie — n I 1. rzecz. od uderzyć. 2. lm D. uderzenieeń «raz, cios zadany ręką lub trzymanym przedmiotem; w boksie, szermierce, walce wręcz: trafienie przeciwnika» Uderzenia młotem. Uderzenie batem. Uderzenie w plecy, w twarz. Powalić kogoś pierwszym… … Słownik języka polskiego
styk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przyleganie do siebie powierzchni, płaszczyzn, linii; także miejsce tego przylegania; łączenie się, stykanie się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Styki … Langenscheidt Polski wyjaśnień
styczność — ż V, DCMs. stycznośćści, blm 1. «bliższe zetknięcie (się) z kimś, z czymś; kontakt, łączność, związek» Bezpośrednia, bliska, ciągła styczność. Mieć styczność z kimś, czymś. Pozostawać w styczności z kimś, czymś. Wejść w (osobistą) styczność z… … Słownik języka polskiego
zbieg — m III, N. zbieggiem 1. DB. a; lm M. owie, DB. ów «ten, kto zbiegł, uciekł skądś; uciekinier, dezerter» Zbieg z obozu, z więzienia. Ścigać, szukać zbiegów. 2. D. u, B.=M.; lm MB. i «zetknięcie się, zbieganie się czegoś» Mieszkał u zbiegu dwóch… … Słownik języka polskiego
konflikt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. konfliktkcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zetknięcie się sprzecznych, wykluczających się nawzajem dążeń, działań, poglądów; niezgodność, sprzeczność, antagonizm :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uderzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. uderzenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtowne zetknięcie się dwóch ciał : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dały się słyszeć uderzenia młota. Uderzenie pojazdu w mur. Bolesne… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zbieg — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto uciekł skądś, zwłaszcza z więzienia, niewoli; uciekinier, dezerter : {{/stl 7}}{{stl 10}}Policja złapała zbiegów z więzienia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
hipergol — m I, D. u; lm M. e, D. i techn. «paliwo rakietowe samoreagujące, tzn. reagujące przez samo zetknięcie się z utleniaczem w komorze spalania silnika rakietowego» ‹skrót.› … Słownik języka polskiego
